Η καλόψυχη

Την κυρία κυρία Στέλλα Κυριακίδου φαντάζομαι την ξέρετε όλοι. Είναι γνωστή κυρία της κοσμικής Λευκωσίας και βουλευτής του Δημοκρατικου Συναγερμού. Τί σημαίνει κοσμική; Κοσμική είναι κάποια που ντύνεται με φορέματα αξίας γεύματος τριων χωριών στην Αφρικη και πάει σε φιλανθρωπικές τάχα εκδηλώσεις και το παίζει μεγαλοψυχη μετά κρασιού καλοδιατηρημένου παλιού bordeaux.

Η συγκεκριμένη μάλιστα κυρία είναι ιδιάζουσα περίπτωση καθώς όντας παιδοψυχιατρος βιοποριζεται από την παροχή ψυχολογικής βοήθειας. Έχει μάλιστα ονομα (και ψήφους) ότι είναι άτομο που βοηθά το συνάνθρωπο του. Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι ο Κόκος που μαζεύει τα σκυβαλλα εν περιβαλλοντιστής επειδή εν αφήνει σκουπίδια πεταμένα στον δρόμο.

Που εθυμηθηκα την Κυριακίδου στα καλά καθούμενα εννα μου πεις τώρα τζιαι εννα εσιεις τζιαι δίκαιο. Εθκιαβασα στο φύλλο της Πεμπτης του ΠΟΛΙΤΗ (6 Αυγούστου 2009) στη σελίδα 14 το άρθρο της με τίτλο «Οταν δεν υπάρχει καθημερινότητα πια!» που αναφέρεται στους συγγενείς των θυμάτων του αεροπορικού δυστυχήματος της «Ήλιος». Ενευρίασα γιατί βλέπουμε ακόμα μια φορά ακόμα μια πολιτικό και δη του ΔΗΣΥ (previous hint: είναι επίσης γιατρός) να εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο για να προωθήσει την εικόνα της (το image ντε). Το «Στέλλα Κυριακίδου, Επίτροπος Οικογένειας και Νεανικής παραβατικότητας ΔΗΣΥ» στο τέλος του άρθρου μιλά από μόνο του.

Ο αυτοκτονικός

Σενάριο 1: Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας τύπος που ονομάζεται Μάριος ο οποίος είναι αυτοκτονικός. Ο Μάριος λοιπόν στέκεται στη μέση του high way, τζιαμε στην έξοδο της Κοκκινοτριμιθιάς περιμένοντας κάποια νταλίκα να ξεκινήσει από παρακείμενο καφενείο και να τον πατήσει. Νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι ότι με αυτά τα δεδομένα ο Μάριος είναι απλά αυτοκτονικός, καθώς ξέρει το αποτέλεσμα της πράξης του και επιλέγει συνειδητά να την πράξει. Συνεχίζοντας τον συλλογισμό μας, ας προσθέσουμε ακόμα ένα κομμάτι στο puzzle. Ο Μάριος καθώς στεκόταν στη μέση του αυτοκινητόδρομου παρά την έξοδο της Κοκκινοτριμιθιας, είχε ζωστεί μια ελληνική σημαία (καθώς περίμενε τον νταλικέρη - τον φορτηγατζή σιόρ - να πιει τον καφέ του). Υπάρχει κάποιος η κάποια που διαφωνεί με τον ισχυρισμό ότι ο Μαριος είναι αυτοκτονικός; Υποθετω πως όχι. Η ελληνική σημαία δεν αναιρεί την αυτοκτονικοτητα του Μάριου. Το μόνο ενδεχόμενο που αναιρεί την αυτοκτονικοτητα του είναι να μην αντιλαμβανόταν την επικινδυνότητα του να σταθείς στη μέση του high way, που αυτό σημαίνει ότι ήταν απλά ηλίθιος. Εν ξέρω για σας, πάντως καλύτερα οτιδήποτε άλλο παρά ηλίθιος.

Γιατί όμως ο Μάριος, δεδομένου του σεναρίου μας, είναι ή αυτοκτονικός ή ηλίθιος; Ο λόγος είναι απλός: η πράξη του δεν είχε ούτε κίνητρο, ούτε φόντο για οποιοδήποτε πιθανό αποτέλεσμα πέραν του θανάτου του.


Σενάριο 2: Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας τύπος που ονομάζεται Μάριος. Ο ίδιος Μάριος αλλά σε άλλο σενάριο. Όπως στο προηγούμενο σενάριο που ήξερε ότι αν σταθεί στη μέση του αυτοκινητόδρομου θα καταλήξει ένα με την άσφαλτο, αυτή τη φορά ξέρει ότι αν ανεβεί στον ιστό της τουρκοκυπριακής (παράνομης still) σημαίας θα τον παίξουν σαν τον σιυλλο. Άρα και στις δυο περιπτώσεις ο Μαριος γνωρίζει τις συνέπειες της πράξης του (ίσως η πράξη να προκαλεί τη συνέπεια ή η συνέπεια την πράξη). (Και) σε αυτό το σενάριο ο Μάριος ξέρει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα αλλά και οτι η πράξη του δεν πρόκειται να αλλάξει οτιδήποτε. Πάλι υπάρχει το ενδεχόμενο να μην είναι αυτοκτονικός αλλά απλά ηλίθιος. Αν δεχθούμε ότι δεν αντιλαμβανόταν τις συνέπειες της πράξης του, τότε σημαίνει ότι δεν άνοιξε ποτέ του βιβλίο ιστορίας να δει ότι το πιο σημαντικό συμβολο για κάθε πλευρά είναι η σημαία και ότι ενώ οι άνθρωποι μπορεί να πεθαίνουν η σημαία πρέπει να κυμματίζει. Ατε να δεχτούμε ότι ο Μάριος ήταν αγράμματο λαϊκό παιδί (τζίνα της ΕΔΟΝ τζιαι του ΑΓΩΝΑ.... καμία σχέση .. λαϊκό είπαμε) τζιαι ακουστά εισιε τα βιβλία. Τόσες χιλιάδες φορές που έδειξε τον Γλεζο στην τηλεόραση να εξαργυρωνει το κατέβασμα στης σημαίας των Ναζι από την Ακρόπολη εν έτυχε να δει; Εισιε πάντα μαππα στο ΡΙΚ;

Αν προσθέσουμε ακόμα ένα κομμάτι στο δεύτερο puzzle ο Μάριος εκτός από ενδεχόμενος αυτοκτονικός γίνεται και ηλίθιος με περικεφαλαία. Το κομμάτι αυτό συνοψίζεται σε μια πρόταση: «δυο μωρά εμειναν ορφανά από πατέρα».

Να χαίρεστε τον ήρωα σας. Τα φιλία μου, τζιαι φορειτε τα κράνη σας.

Βουλημία

Οι ηλίθιοι εν ανίκητοι λαλούν αλλά εν μαλακία. Οι ηλίθιοι εν κυβέρνηση, συγκυβέρνηση τζιαι αντιπολίτευση.

Ίντα κατσιαρίζω;

Όπως είπαμεν πιο πριν το ΔΗΚΟ θεωρεί μας βλάκες τζιαι υποτιμά μας, προσπαθώντας να μας πείσει ότι εν κινείται με την ιδεολογία του «να φάω να σπάσω».

Που την άλλη πάντα, έχουμε το ΑΚΕΛ που το παίζει ο φτωχός συγγενής που ήρτε η σειρά του να φάει τζιαι τζίνος. Ειρωνεύκουνται το ΔΗΚΟ ότι 12% έχουν τζιαι εσιήστην ο κώλος τους με τους ημικρατικούς.

Η αλήθκεια σύντροφε πρόεδρε όμως εν άλλη. Μπορεί το ΑΚΕΛ να μεν είσιε τες προεδρίες των ημικρατικών όμως παραδοσιακά έσιει την πλειοψηφία (ή αρκετές θέσει ούτως ώστε να μπλοκάρει διαδικασίες) στα συμβούλια των ημικρατικών. Γι' αυτό μεν μας δουλεύκετε ότι και καλά εν εφάετε. Εφάετε σύντροφε... τζιαι το χειρότερο ξέρετε ποιον ένει; Ότι καθώς το κόμμα σας εκανόνιζε ρουσφέθκια, κόσμος που έσιει προσόντα επεινούσε.

Μιαν σου μιαν μου

Μιλώντας για άτομα τζιαι ομάδες που αποθρασύνθηκαν, αναγκαστικά έρχεται στο νου μας το ΔΗΚΟ. Έχουμε και λέμε.. επέθανε ο Μακάριος τζιαι ούτε λλίο ούτε πολλά επάσαρε το μαχαζί που ονομάσαμε από κοινού «Κυπριακή Δημοκρατία» στον «αείμνηστο» Σπύρο. Για να ξέρεις, ο Σπύρος εν ο δεύτερος τη τάξη εθνάρχης. Αν ο Σπύρος ήταν Ινδιάνος (για να ξέρεις v2) θα λεγόταν «ο φκάλε κομματική ταυτότητα να σε βάλω στην κυβέρνηση».

Ύστερα που τον Σπύρο που εγέμωσε την κυβέρνηση τύπους που είχαν κομματική ταυτότητα του δήκο τζιαι αντί να λαλούν «έχουμε» ελαλούσαν «έχομε» ήρτεν ο Βασιλείου που ενώ οικονομικά έχουν να λαλούν ότι ήταν ζγιάν τον Περικλή για την Αθήνα (ντάξει, υπερβάλλω), πολιτικά ήταν σαν τον μεσαίωνα.. γι' αυτό τζιαι σταματώ δαμέ, γιατί πληγώνει το θέμα.

Πάμεν μετά στον αείμνηστο (sorry, ού χαττάν, τούτος εν επέθανε κόμα) τον Γλαύκο που εγέμωσε την κυβέρνηση βλαμμένα που θέλουν ένωση τζιαι πίννουν καφέ στο ΑΠΟΕΛ ή στα κατά τόπους εθνικόφρονα σωματεία. Εξωκείλω..

Ύστερα ήρτεν ο Τάσσος που νομίζω έβαλλεν πόλα σέλα.. αλλά με το ΔΗΚΟ να έσιει πάντα την μερίδα του λέοντος. 6 ημικρατικούς το ΑΚΕΛ, 10 το ΔΗΚΟ, άσχετο που εν χα χα διπλάσιο το ΑΚΕΛ τζιαι το ΔΗΚΟ έφκαλε πρόεδρο. Για την ΕΔΕΚ τζιαι το Υπουργείο Άμυνας εν θα πούμε τίποτε γιατί όσο τζιαι να κρυφτεί ο στρουθοκάμηλος πάλε μόνο τη κκελλέ του κρύφκει

(Αναγνώστη/τρια μου, μεν πορώνεσαι τζιαι ενεν φιλοΑΚΕΛικό το post.. έχουμε τζιαι για τη γούννα τους)

Επειδή όμως ξέρω ότι θέλετε να σας τα κάμω κουτσιά καθαρισμένα θα ανακεφαλαιώσω. ΈχΟμεν (αστείο) και λέμε... ΔΗΚΟ στην εξουσία με τον αείμνηστο Σπύρο που όπου ΔΗΚΟικό έμπηξε τον μέσα στην κυβέρνηση τζιαι ΔΗΚΟ που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εν μες σε κυβερνήσεις τζιαι συγκυβερνήσεις καθ όλη τη διάρκεια της Κυπριακής Δημοκρτίας.

Ε τωρά Μάριε μου, ίντα μπου κατσιαρίζεις; Εν μια σου μια μου. Εκάμετε τους τα, εννα σας τα κάμουν. Έτσι παέι. Όμως μεν μας δουλεύκετε ούλλους που γυρώ ότι ενεν ψηφοθηρικά τζιαι ρουσφετοδηγούμενα τα κίνητρα σας. Είμαστε πολλά μαννοί σαν λαός γιατί ψηφίζουμε σας.. αλλά τζιαι η μαννομάρα μας έσιει έλεος.

Come Back

Τζιαιρός να λειτουργήσει ξανά το blog... τζιαι πολλά εκράτησε η αποχή. Αποθρασυνθήκετε ξέρετε το; Άκου αποκαταστάτες της δημοκρατίας. Άτε ολάν που δαμέ, έφκαλεν η μούγια κώλο.

Καλωσορίσαμεν πίσω.